مادرانه
مادرانه حس میکنم..... خیلی وقت است اما...
این روزها هر بار تو را میبینم حسم قوی تر و افکارم پررنگ تر می شودددد
تا قبل از این مادری بودم که مادرانه هایم را به پایت می ریختم....
شاید رفتار تو متحولم کرد....فهمت....درکت....عکس العملت...
بزرگ شدی پسرم....
دیگر آن کوچکی که با هر صدایی میترسید نیستی....می ترسی اما می خواهی بدانی صدا از کجا بود....؟!
پسر کوچولوی من....حالا قبل از هر شیطنتی سرت را می چرخانی و من را پیدا میکنی...لبخندم را می خواهی برای ادامه دادن...
و این ها برای من نشانه است...نمی دانم می توانم بیان کنم یا نه
اینها برای من دلیلی محکم است که...
به آینده ات
به پسر بودنت
به خودم
به مادر بودنم
به لطف خدا
به بنده کوچکش
به پاکی تو
به لایق بودن خودم؟
به کارهایی که باید برایت انجام دهم
به ضرورت ها
به تربیت دینی ، اخلاقی ، اجتماعی ات
به همسرم
به پدرت ، به نقشش
به لبخندت
به خوابت
به آرامشت
فکر کنم...
همه برایم جور دیگری شده
انگار چشم هایم باز شده...
و هر بار نا خودآگاه به همه اینها فکر میکنم
هر بار.....
و به عشق بی حد و مرزت....نمی دانم آخری دارد یا نه
خدایا کمکم کن...یارم باش تا یارش باشم...نشانم بده تا نشانش دهم...
خودم را آماده کرده ام برای مادرانه ای نو
تو هم خودت را آماده کن پسرم... نفسم ... برای بهترین بودن به تمام معنا
و حالا می فهمم حکمتت را خدای خوبی ها
اهورای عزیز تر از جانم...تو حرکت کن به سوی تعالی.....ما هم هستیم...
و خدا......همینجا کنار توست.....مطمئن باش.....
عاشقانه ....مادرانه.....آگاهانه.... دوستت دارم یگانه پسرم...
************************************************************************
ببین بزرگ شدی پسرم!!!!!
خودت لباست و پوشیدی!!!!
