اسفند را با کفش های کتانی قدم بزن...

هیچ وقت اسفند را این مدلی دوست نداشتم...

نه حال و هوای خرید کردنش را دوست داشتم ، نه این هول و ولا و تکاپویی که به جان آدم می اندازد...!!

ما آدمها توی اسفند بیشتر از هر وقت دیگری خسته ایم ، اما نمی دانم چرا به جای اینکه نفسی تازه کنیم ، سرعت مان را بیشتر و بیشتر می کنیم ،تا هر طور شده مثل قهرمانِ دوی ماراتن ، از خط پایان این ماه عجیب و غریب بگذریم...

اسفند را باید نشست...

باید خستگی در کرد...

باید چای نوشید...

یازده ماه تمام ، دردها ، رنجها و حتی خوشی ها را به جان خریدن که الکی نیست...هست ؟!

چطور می شود با حجم این خاطرات و دلتنگی هایی که روی دل آدم سنگینی می کنند ، مغازه ها را گشت یا قیمت فلان مغازه را با مغازه ی دیگر مقایسه کرد ؟!!!

اسفند را نباید دوید...

اهورا...

اسفند را با کفش های کتانی قدم بزن...