لحاف ِ خاطرات!

نازنینِ مامان ، اهورا ؛

تمام کمد ها و کشوهای اتاقت پر شده بود از لباس... لباسهای نو و کهنه ... لباسهایی که دیگه اندازه ات نمی شد ... لباسهایی که شاید فقط یک بار پوشیده بودی و البته لباسهایی که خیلی خیلی ازشون استفاده کرده بودی.

نمی دونستم باید چی کارشون کنم. نه دلم میومد دورشون بندازم ، نه دلم میومد به کسی ببخشمشون. آخه از هر کدوم یه دنیا خاطره داشتیم...دلم می خواست همه شون و نگه دارم... ولی غیر ممکن بود !!خلاصه بعد از مدت ها فکر کردن و جابجایی بیهوده بالاخره تصمیم گرفتم لباسایی که خیلی نو هستن و ببخشم... و بعضی از لباسایی که خیلی دوست داشتم و برات نگه دارم و اما در مورد لباسایی که خیلی تنت کرده بودی...

همه شون و مربع مربع بریدم و با کمک مادرجون یه لحاف برات درست کردیم... خودت و نمی دونم ولی من و بابا عاشق این لحافیم. وقتی اون و روت می کشیم و تو خوابی احساس می کنیم همون لباس تنته و یاد دو سه سالگیت می افتیم...اسم لحافتو گذاشتم لحاف ِ خاطرات. شاید تو یادت نیاد ولی برا من و بابا دونه دونه ی مربع ها خاطره ست...

خیلی دوستت دارم پسرم...