چهارشنبه سوری در خانه...

اهورای من ...

در  رسم هر ساله خانه تکانی دل
نگرانی هايت را بتکان
خاطراتی که باعث چین پیشانی ات میشود ...
نميگويم دور بريز، اما
قاب نکن به ديوار دلت...!
و دیگر ناراحت تمام شده ها نشو...
خوش به حال باش،
خوش بختی مادام العمر سخت نیست ...
شايد خوشبختى همين باشد كه حس نكنى بايد جاى ديگرى باشى ، كار ديگرى كنى ، كس ديگرى باشى...
همین که خودت در اینجایی که هستی ...
با شادی تمام از روی تمام شعله های سرکش بپر و زردی من از تو سرخی تو از من بخوان ...
و احوالت را کوک کن با ساز روزگار ...
کنار سفره هفت سین ترش و شیرین زندگی ات...
 روزها و دقیقه ها به سر میرسند
و این تویی که خاطرات را میسازی
طوری که آخر سال دیگر نیازی به خانه تکانی نداشته باشی چون
هر روزت نوروز است...
آوازی سر بده که هیچ وقت نخواندی...
 و داستانی بخوان که هیچ گاه نشنیدی...
 و جایی برو که ندیده ای ...
لحظه لحظه ات پر از تغییر حال نو...

چهرشنبه سوری امسال رو تو خونه موندیم و تو اینجوری از روی آتیش پریدی و گفتی زردی من از تو ... سرخی تو از من ...!