شعری از الیزابت برت براونینگ برای تو ...

چگونه دوست دارمت؟ 
بگذار روشهایم را بشمرم 

دوستت دارم 
به ژرفا و پهنا و بلندایی 
که روحم را توان رسیدن به آن هست 
آنگاه که سرشار از حسی ناپیدا 
به نهایت بودن 
و کمال زیبایی هستم 

دوستت دارم 
به اندازه خاموشترین نیاز هر روز 
به آفتاب و نور شمع

دوستت دارم 
رها 
چنان مردمانی که برای حقیقت می جنگند

 دوستت دارم 
ناب
چنان مردمانی که به سماع در می آیند 

دوستت دارم 
با شوقی 
که اندوه دیرسال مرا محو می کند 
و با ایمان کودکی ام

دوستت دارم 
با عشقی که از دست رفتنی می نماید 
و با قدیسین از دست رفته ام

دوست دارمت 
با نفسها 
لبخندها و 
اشکهای تمام زندگی ام 

و اگر خدا بخواهد 
پس از مرگ 
نیکوتر از این 
دوست خواهمت داشت

الیزابت برت براونینگ