اهورا کــوچـولوی مــن

اسفند ، اردیبهشتی ترین حالتِ زمستان است ... از همان ماه هایِ خوبِ خدا که جان می دهند برایِ دل را به خیابان زدن های بی هوا و قدم زدن هایِ طولانی ...!!! انگار تمامِ آدم ها ، تن پوشی از مهربانی ، به تن کرده اند و لب های تمامِ عابرانِ شهر ، در صمیمانه ترین حالتِ لبخند است . اسفند ، به گرگ و میشِ صبح می مانَد ، به خورشیدی در آستانه ی طلوع ، و به رنگ هایِ بنفش و سرد و بی روحی ، در آستانه ی سبز شدن ... اسفند یعنی زمستان رفتنی ست ، یعنی بهار ، در راه است!!! ...

اهورایم ، کاش برایِ دوست داشتن ِ کسی دنبالِ بهانه هایِ موجه نمی گشتیم... دنبالِ یک تاریخ ، یک مناسبت ، یک روز ... که در تقویمِ دلِ عزیزانمان خاطره اش کنیم !!! باورکن هر روز می شود بدونِ مناسبت دوست داشت ، بدونِ دلیل ، هدیه داد ، بدونِ تاریخ ، شاد بود ، و بی بهانه در آغوش کشید ... این ماییم که مهربانیِ مان را "زمان دار" کرده ایم ! این ماییم که به سکوت و غرور و انکار ، عادت کرده ایم ! آدم ها نیاز دارند که هر روز ، دوست داشته شوند ، آدم ها از بی مهری و بی توجهی ، پیر می شوند ...!!! آرزو می کنم هیچ کس در جهان ، طعمِ تلخِ نادیده گرفته شدن را نچشد ، و هیچ کس برایِ دوست داشته شدن ، در انتظارِ مناسبت نماند! بیا بی هیچ ...

شب آرزوهاست ، و کلی دعا دارم برای امشب ... اهورای من، تو هم بلند آمین بگو... 🌸 خدایا ما را به غصه‌های معمولی‌مان برگردان، به قسط‌های عقب افتاده، روزها مدرسه ، ترافیک‌های طولانی، خیابان‌های شلوغ، دغدغه‌های زیاد، هدف‌های سخت، خستگی‌های مفرط.. 🌸به همان روزها که دنیا هنوز اینقدر آلوده نبود، که آلوده بود و حاد نبود، که آلوده بود و از آلودگی‌اش نمی‌مردیم.که دلواپس حالِ عزیزان‌مان بودیم، نه جان‌شان! 🌸 ما را برگردان به روزهایی که سلامتی اینقدر گریزپا نبود، که می‌شد لابه‌لای همین مشکلات و دغدغه‌های ریز و درشت، با خیالی آسوده فنجان...

اهورای مهربان من... امسال هم روز تولدم را با تو و بابا ساده و نقلی گذراندیم...با دیدن فیلمی و گشت و گذار ساده ای و چرخ زدن بین کتابهای موردعلاقه ام و گرفتن کلی کتاب هدیه از طرف بابا و تو! و یک عالمه پیام محبت از راه دور ...و یک کیک نقلی و محبت خانواده ی بابا... و چقدر خوشبخت تر از همیشه بودم امروز!!! می دانی پسرم ؛ حتما که نباید سفر به آنتالیا و تایلند باشد ! یا گشت و گذار تویِ پاساژهایِ لوکس و شام خوردن توی رستوران هایِ سوپرلوکس ... ! حتما که نباید تویِ استخرهایِ مدرن و جِتِ شخصی یا ماشین هایِ آنچنانی باشد ... ! و اهورای من ... خوشبختی ، هیچ ربطی به ثروت ندارد ...!!! می شود ی...

اهورای نازنینم... حواس شهر پرتِ برف باران است!!! حواس من، آغشته به عطر تو … پسرکم... زمستان را بايد با تمام سردي و سرما خوردگي هايش دوست داشت. با تمام گوشها و بيني ِ يخ زده اش. بايد با اولين بارش برف دست تو و بابا را بگیرم و روی برف ها قدم بزنم... زمستان را بايد با تمام قنديل هاي آويزان ِ لبه ي پشت بامش دوست داشت. زمستان را باید دوست داشت چون تو با دیدن برف ، زود از بابا می خواهی برایت آدم برفی بسازد.او هم تمام هنرش را به خرج بدهد و آدمكت را كج و كُله بالا بياورد و تو گونه اش را ببوسی تا يخ صورتش باز شود... زم...

تاریک شد هوا و تو رفتی به   شهر نور               بی درد  و ترس کردی  از   این زندگی عبور از آن زمـــان که  فاصــله افتاد  بیــن ما               هر شب به  یاد  قبـــل   تو را  می کنم  مرور یک چهره داشتی پر از احساس های ناب              یک قلب مطمئن پر از ایمان و عشق و شور دستی  که از  لطافت  بسیار  پینه  داشت           ...

اهورایم... باز هم زمان گذشت ، پاییز رفت و یلدا رسید!!! "یلدا" می رسد تا با نفس های زمستانی و سردش، آدم ها را برای گرم شدن، به هم نزدیک کند، که کینه ها را بشوید و دل ها را صاف تر از همیشه کند ... و چه می چسبد نوشیدنِ یک استکان چایِ داغ، در شبی سرد و برفی، وقتی عزیزترین های زندگی‌ات کنارت نشسته اند و با تماشا و همصحبتی شان، عشق می کنی ...!!! وقتی با یک دقیقه زمانِ اضافه؛ یک عمر خاطره‌ی خوب برای روزهای دلگیری ات پس انداز می کنی و هرکجا که تنها و بی پناه شدی، یادت می افتد؛ تو کسانی را داری که به اندازه ی تمامِ دانه های برف، برایت آرزوهای خوب دارند، و دلگرم می شوی به حمایتِ آنهایی که دورن...

  پاییز ِ من، موسم ِ هزار رنگ ِ برگها، رفیق ِ عصرهای بارانی و دلتنگی های بی پایان؛ سفرت به خیر... به تلاقی ِ یلدا که رسیدی سلام مرا به زمستان برسان... از موسم ِ نو برایم طلب ِ مهربانی کن؛ طلب ِ روزگاری به سپیدیِ برف ِ سنگین ِ میانه های بهمن، و به گرمای دل انگیز زیر کرسی چوبی کنج هشتیِ خانه ی مادر بزرگ... سفرت بخیر خزان ِ مهربان؛ رفیق ِ دلتنگ ِ به آخر رسیده... وعده ی مان باشد انتهای کوچه ی شهریور؛ همانجا که درختانِ خسته ی به تنگ آمده، به انتظار نوازشی از دستانِ.بارانی ات به آسمان شهر چشم می دوزند. و اهورا در واپسین روزهای پاییز 98... ...

یکتا فرزندم... اگر نمی توانی بلوطی بر فراز تپه ای باشی، بوته ای در دامنه ای باش...؛ ولی بهترین بوته ای باش که در کناره راه می روید!!! اگر نمی توانی بوته ای باشی، علف کوچکی باش...؛ و چشم انداز کنار شاه راهی را شادمانه تر کن... اگر نمی توانی نهنگ باشی، فقط یک ماهی کوچک باش...؛ ولی بازیگوش ترین ماهی دریاچه! همه ما را که ناخدا نمی کنند، ملوان هم می توان بود!!! در این دنیا برای همه ما کاری هست... کارهای بزرگ و کارهای کمی کوچکتر...!!! و آنچه که وظیفه ماست، چندان دور از دسترس نیست! اگر نمی توانی شاه راه باشی، کوره راه باش... اگر نمی توانی خورشید باشی، ...