کاش می شد...!

پسر بی همتایم...

کاش می شد با چشم‌های من خودت را تماشا کنی تا
بدانی چقدر زیبایی!
کاش می شد با گوش‌های من خودت را بشنوی تا
بدانی چه آرامشی در صدایت ریخته!
کاش می شد با پاهای من با شوق به سمتِ خودت
قدم برداری و کاش می شد با دست‌های من
دست‌ خودت را بگیری!
کاش می شد با قلبِ من خودت را دوست بداری...
اما نمی شود و تو هرگز نمی دانی...
نمیدانی چگونه میشود عاشقت شد و از این عشق مُرد!
تو نمیدانی!