شب قدر ...

آنکه گم شده است بین هزار و یک شب، شب قدر نیست، آن تویی.
که اگر خود را پیدا کنی و قدرش را بدانی و روح را روان کنی و جان را جلا بدهی  و قلب را قوّت ببخشی و دل را دوا، هر شب، شب قدر است و هر روز، روز قدر است و هر دم، دم قدر.
آن تقویم که ندیده اش می گیری، عمر توست و آن ماه که به میهمانی خدا نمی روی، همه دوازده ماه است که سفره خدا همیشه پهن است و ضیافتش مدام و رزقش دائم.
تو اما مهمان نمی شوی،  چون صاحبخانه را نمی شناسی و خانه را گم کرده ای و شب را نمی دانی و روز را هم.
بگرد و پیدا کن هم خودت را و هم خانه را و هم صاحبخانه را... که اگر خانه را یافتی و صاحبخانه را هم؛همه شب ها، شب قدر می شود و همه روزها، روز قدر.
قدر خویش را بدان پیش از آنکه دفتر قدر و تقدیر بسته شود.

امسال اولین باری است که اهورا در مورد شب قدر از من پرسید ، به او گفتم همانطور که ما برای یک سال مان برنامه ریزی می کنیم ، خدا هم در یکی از این شب ها برای یک سال پیش روی ما برنامه می نویسد ، ما هم از او میخواهیم که برنامه ی سال مان در کنار هم زیبا باشد و پر از شادی و سلامتی ...

و تو امشب دعا کردی ، بدون اینکه از کسی تقلید کنی یا حواست به کسی باشد ... دست های کوچکت را رو به آسمان گرفتی و برای همه ی کسانی که دوستشان داری دعا کردی .

و پسرم ...

مگر می شود خدا دست های کوچک تو و حرف های زیبای قلب کوچکت را نبیند و نشنود ؟!

پسرم ؛

بدان ،

آنقدرها هم که سختش میکنند، نیست؛

کافیست امشب را با خدا رفیق باشی،

خدا پشت تمام آرزوهای تو ایستاده

حرف هایت را

آرزوهایت را

با زبان خودت، بی پرده به او بگو،

شاید در تقدیرت نوشته باشد

هر چه خودش بخواهد...

راستی اهورا ، خانم معلم ازتون خواسته بوداز سفره ی افطار براشون عکس بفرستیم و این هم عکس های ارسالی ما ...