غصه چرا؟؟؟!!!

ماه من غصه چرا؟؟!!

آسمان را بنگر،که هنوز ،بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست،گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد.

یا زمینی را که دلش از سردی شب های خزان،نه شکست و نه گرفت

بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید...

و در آغاز بهار دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت...

تا بگوید که هنوز پر از امنیت احساس خداست!!

ماه من غصه چرا؟؟!!

تو مرا داری و من هر شب و روز آرزویم همه خوشبختی توست

ماه من دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن؛

کار آنهایی نیست که خدا را دارند...

ماه من،غم و اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید،

یا دل شیشه ای ات از لب پنجره ی عشق زمین خورد و شکست،

با نگاهت به خدا چتر شادی واکن...

و بگو با دل خود که خدا هست،خدا هست هنوز...!!!

او همانیست که در تارترین لحظه ی شب راه نورانی امید نشانم می داد!!

او همانیست که هر لحظه دلش می خواهد همه ی زندگی ام غرق شادی باشد...

ماه من...غصه اگر هست ،بگو تا باشد!!!

معنی خوشبختی ،بودن اندوه است!!!

این همه غصه و غم؛این همه شادی و شور...

چه بخواهیم و چه نه،میوه ی یک باغند...

همه را با هم و با عشق بچین...

ولی از یاد مبر...

پشت هر کوه بلند،سبزه زاریست پر از یاد خدا

و در آن باز کسی می خواند

که خدا هست

خدا هست

خدا هست هنوز...