سفرنامه (تهران)
سفرنامه (تهران) گل پسرم؛
یکشنبه 17 آذر 92 به خاطر انجام کارهای بابا رفتیم تهران و تو اولین سفر هوایی خودت و تجربه کردی...کلا" یک ساعت پرواز و خواب بودی ولی موقع فرود یهو بیدار شدی و شروع کردی به گریه کردن!!!!!
چنان گریه می کردی که واقعا" من و بابا ترسیده بودیم!!!با هیچ ترفندی آروم نشدی ...ما همچنان نگران بودیم و تلاش می کردیم تو رو آروم کنیم که یکی از همسفر ها گفت به خاطر فرود و فشار هوا گوشت درد گرفته!!!
به محض پیاده شدن آروم شدی...
باباجون و مامان جون و عمو مهدی اومده بودن دنبالمون...بابا جون و که دیدی کلی ذوق کردی!!!
رفتیم خونه ی خاله مرضی جون...
از فردای اون روز ما دنبال کارای بابا بودیم و تو و خاله ها خونه موندید.
خاله ها خیلی بهت رسیدن...ببین چقدر بزرگ شدی :
پنج شنبه وقت برگشتن به خونه ی خودمون بود...این دفعه تصمیم گرفتیم با قطار برگردیم که تو نازنین پسرم اذیت نشی...
واقعا" بهمون خوش گذشت و سرمای زمستون و در کنار محفل گرم خانواده حس نکردیم...
بازم دلتنگی و بازم انتظار برای دیدار بعدی...
عزيزم . چه كاراي بامزه اي ميكني نرگس جون از دست تو . كفشاشو نگاه توروخدا. آره عزيزم هواپيما گوش بچه هاي زير دوسالو اذيت ميكنه . حتي برج ميلاد كه آسانسور ميخواستيم سوار شيم چون سرعت آسانسورش زياد بود گفتن مسئوليتش با خودتونه گوش بچه تون درد نگيره. خدا رو شكر كه خوش گذشته هميشه به سفر باشين عزيزم
خوش به حالت اهـورا جون که خاله های به این خوبی داری
اهورا جونمو ببوسید
